Aliens (pol. Obcy – decydujące starcie) – druga część Sagi, kontynuacja Ósmego pasażera, nakręcona przez Jamesa Camerona w 1986 roku. Budżet filmu wynosił 18,5 miliona dolarów. Muzykę skomponował James Horner. Film zdobył dwa Oscary.
Akcja filmu obejmuje dalsze losy porucznik Ellen Ripley, odnalezionej po 57 latach hibernacji oraz jej udział w misji ratunkowej do osiedla Hadley's Hope wraz z odziałem Piechoty Kolonialnej.
Fabuła[]
Uwaga. Poniższy opis zawiera spoilery oraz uwzględnia sceny z wersji reżyserskiej.
Ellen Ripley została odnaleziona po 57 latach dryfowania w przestrzeni kosmicznej. Przez ten czas Narcissus przeleciał przez prawie cały nasz układ i dopiero na jego rubieżach został przechwycony przez jednostkę zbierającą złom. Ratownicy przetransportowali kobietę wraz z ocalałym z Nostromo kotem na orbitę ziemską, gdzie na Gateway Station dochodziła do zdrowia po rekordowo długiej hibernacji. Poznała też Cartera Burke, pracownika Weyland-Yutani, będącego jej pierwszym przewodnikiem po nowym świecie. Dowiedziała się tam o śmierci swojej jedynej córki i została pociągnięta do odpowiedzialności za zdetonowanie korporacyjnego transportowca wraz z drogim ładunkiem.
Zarząd nie dał wiary jej relacji o istocie pochodzącej z wraku znalezionego na LV-426, która rzekomo zabiła resztę załogi i zmusiła ją do zniszczenia statku. Jednak z powodu braku dowodów oraz pewnych poszlak częściowo potwierdzających jej wersję wydarzeń, umorzyli postępowanie, jednocześnie odbierając Ripley licencję i degradując. Jedynie Carter Burke dał wiarę wersji kobiety i postanowił doprowadzić do zdobycia obcej formy życia.
Podczas długiej hibernacji Ripley świat uległ wielu zmianom. Na LV-426, która dawniej była tylko nic nie znaczącą skałą w odległym układzie Zeta Reticuli, od dwudziestu lat funkcjonowała kolonia Weyland-Yutani, Hadley's Hope, w której mieszkało i pracowało 158 ludzi. Wytworzyli oni na księżycu atmosferę i zbudowali osiedle.
Burke, jako że posiadał kompetencje do wydawania rozkazów, polecił kilku wybranym kolonistom poszukiwań wraku statku obcej cywilizacji z opowieści Ripley. Jeden z nich, Russ Jorden, namierzył dziwny obiekt w odległości zaledwie kilkudziesięciu kilometrów od Hadley’s Hope. Podczas oględzin został zaatakowany przez nieznany organizm i przewieziony z powrotem do osiedla.
Niedługo po tym kontakt z kolonią został zerwany. Zaniepokojona Administracja Kolonizacji Poza Solarnej i zarząd Weyland–Yutani poprosili wojsko o wysłanie żołnierzy w celu zbadania sytuacji i udzielenia pomocy ewentualnym poszkodowanym. Korpus Piechoty Kolonialnej Stanów Zjednoczonych wysłał odział komandosów pod dowództwem pułkownika Gormana. Carter Burke zgłosił się jako reprezentant korporacji do udziału w wyprawie. Namówił również Ripley do wzięcia udziału jako konsultant, gdyż w razie ewentualności kontaktu z obcą formą życia posiada pewną wiedzę i doświadczenie. Ellen początkowo odrzuciła ofertę udziału w zamian za powrót do czynnej służby, jednak w ostatniej chwili rozmyśliła się i wyruszyła wraz z oddziałem.
Lot z Gateway Station do układu Zeta Reticuli trwał dwa miesiące. Oddział dotarł tam na pokładzie lotniskowca typu Conestoga USS Sulaco. Po dotarciu na orbitę LV-426 komputer pokładowy przebudził załogę z hibernacji. Żołnierze marudząc zasiedli do posiłku. W skład oddziału wchodził sierżant Al Apone, kapral Hicks, Hudson, Drake, Vasquez, pilotka Ferro, Wierzbowski, Frost, Dietrich, Crowe i Spunkmeyer. Rozkazy wydawał porucznik Gorman, a dodatkową pomoc sprawował android Bishop. Doszło do spięcia pomiędzy syntetykiem i Ripley, która po doświadczeniu z Ashem nie ufała sztucznym ludziom. Podczas odprawy porucznik poinformował wszystkich o celu operacji, a Ripley opowiedziała o incydencie na Nostromo.
Nastąpiły przygotowania do desantu. Za pomocą ładowarek uzbrojono prom zrzutowy, żołnierze wsiedli do pojazdu APC i załadowali się na pokład promu. Ferro i Spunkmeyer pilotowali, zaś za kierownicą pojazdu siedział Bishop. Gorman siedział obok w centrali monitorującej funkcje życiowe i poczynania każdego z Marines. Prom odczepił się od lotniskowca i poleciał w kierunku kolonii. Po godzinie lotu na monitorach ukazała się przez mgłę kolonia Hadley’s Hope. Baraki wydawały się być nienaruszone, zasłony przeciwsztormowe były podniesione, a zasilanie wciąż działało. Samolot obleciał cały kompleks i wylądował na obrzeżach kolonii, wypuszczając transporter. Ferro pokierowała prom na lądowisko, gdzie miała czekać na dalsze instrukcje, zaś oddział pojechał do jednego z wejść, gdzie wysiadł i wkroczył do kompleksu.
Wewnątrz widniały wyraźne ślady walki – wyrwy po pociskach, prowizoryczne barykady oraz – co potwierdziło zeznania Ripley – wypalone kwasem otwory w podłodze.
Obsada
- Sigourney Weaver – Ellen Ripley
- Carrie Henn – Rebecca "Newt" Jorden
- Michael Biehn – kpr. Dwayne Hicks
- Paul Reiser – Carter J. Burke
- Lance Henriksen – L. Bishop
- William Hope – por. S. Gorman
- Al Matthews – sierż. A. Apone
- Jenette Goldstein – szer. J. Vasquez
- Colette Hiler – kpr. C. Ferro
- Bill Paxton – szer. W. Hudson
- Mark Rolston – szer. M. Drake
- Ricco Ross – szer R. Frost
- Tip Tipping – szer. Crowe
- Daniel Kash – szer D. Spunkmeyer
- Trevor Steedman – szer. T. Wierzbowski